چه سخت است تشیع عشق بر روی شانه های فراموشی

و دل سپردن به قبرستان جدایی !!

وقتی میدانم پنج شنبه ای نیست تا رهگذری

بر بی کسی ام فاتحه ای بخواند...

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را ؛

حالا که دری هست

مرا بال و پری نیست !

حالا که مقرر شده آرام بگیرم ؛

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست !

بگذار که درها همگی بسته بمانند ؛

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست ...

بعضی ها چهره شان خیلی معمولیست،

اما آنچه در قسمت چپ سینه شان میتپد دل نیست،

اقیانوس محبت است !!

بعضی ها تن صدایشان خیلی معمولیست،

اما سخن که میگویند،

در جادوی کلامشان غرق میشوی !!

بعضی ها قد و قامتشان معمولیست،

اما حضورشان تپش قلب می آورد !!

بعضی ها خیلی معمولی هستند،

اما همین معمولی بودنشان،

از آنها جذابیتی منحصر به فرد میسازد.

اینها خاص ترین معمولی ها هستند،

که تا ابد در دلها جاودانه میشوند

و فراموش کردنشان

محال است...

محال...

"دوستت دارم" هایت را به کسی نگو !!

بگذار برای خودم؛

من برای شنیدنش

"جانم" را کنار گذاشته ام ...

زندگی "باغی" است؛

که با عشق "باقی" است.

"مشغول دل" باش،

نه "دل مشغول"

بیشتر "غصه های ما"

از "قصه های خیالی ماست"

پس بدان اگر "فرهاد" باشی

همه چیز "شیرین" است...

پرنده که رفت...

بگذار برود !!

هوای سرد بهانه است،

هوای دیگری درسر دارد...!!

خودت را در آغوش بگیر و بخواب !!

که هیچکس آشفتگی ات را شانه نخواهد زد

این جهان پر از تنهاییست ....

کـــ ـاشــــ بـــ ـاز معــلمـــ ـی بـــ ـود

و انشــــ ـایـــ ـی میــ ـخــواســـ ـتــ ...

( روزگـــ ـار خـود را چـ ـگونــــ ـه میــ ـگذرانیـــ ـد؟؟؟ )

تــ ـا چنــ ـد خــــ ــط برایــ ـشـــ درد دل کـــنــمـــ ...

از انسان بودنم شرم میکنم!!!

گاهی میخواهم انسان نباشم

گوسفندی باشم و پا بر روی یونجه ها بگذارم!

اما...

دلی را دفن نکنم!

گرگی باشم و گوسفند ها را بدرم

اما...

اما بدانم کارم از روی ذات است نه هوس!

خفاش باشم که شبها گردش کنم با چشمهای کور...

اما خوابی را پرپر نکنم!!

کلاغی باشم که قارقار کنم

اما پرهایم را رنگ نکنم و دلی را با دروغ به دست نیاورم!!!

چه میدانم شاید.....

 حیوانات به قصد "توهین"

یکدیگر را "انسان"خطاب میکنند..!!!!!!!

نه تو میمانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت؛

غصه هم میگذرد...

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز...

دلم کمی خدا میخواهد ....

کمی سکوت ...

کمی آخرت ...

کمی دل بریدن میخواهد ...

کمی اشک ...

کمی بهت ...

کمی آغوش آسمان ...

دلم یک کوچه میخواهد بی بن بست ...

و یه خدا تا کمی باهم قدم بزنیم !!!!!!!

فقط همین ...... !!!!!

          پشتــــ این چشمــــ ها ...

          ابرها در گـــــیرند ...

          و منــــــ ...

          کنار خنده هایتــــ می مانمــــــ ...

          در اینــــ دقایقــــ دلتنگیـــــ ...

میدونی بن بست زندگی کجاست؟

جایی که نه حق خواستن داری....

نه توانایی فراموش کردن....

تنهایی یعنی:

ببینی

غریبه ها

دردت را

بهتر از " او "

میفهمند !

یک نفر از پس پرچین خیال،

با صدایی لرزان،

داد میزد:

سهراب !

که کجا پنهانی؟

پشت هیچستانی؟؟

جان سهراب بیا؛

نفسی روشن کن،

نفسی ساده تر از پیچش باد..!

وای بر این همه یاد !!

تو خودت میگفتی:

" خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد "

" خواهم آمد و پیامی که پر از بوی قاصدک است

بی هوا دست خدا خواهم داد!! "

. . . . .

سالها باز گذشت...

ثانیه ثانیه فردا فردا

خبری از گذر عمر نشد

و من اینجا ماندم...

در پس خاطره ها

آی سهراب بگو:

نان و ریحان چه زمان می ارزد،

در پس این همه درد؟

چه کسی غصه فردا دارد،

زیر این سایه سرد؟

آی سهراب بیا

تو نرو از این شهر

پشت این هیچستان

جز دوخط ویرانی

چیزی نیست که نیست...

دنـــیــــــــــا:

بازی هایت را سرم در آوردی

گرفتنی ها را گرفتی

دادنی ها را ندادی

حسرت ها را کاشتی

زخم ها را زدی

دیگر بس است، چون چیزی نمانده،

بگذار بخوابم...

     محتاج یک خواب بیدارم!

     هی فلانی با تو هستم ..!

شمع خیال

   من به پای تو

  میسوزد

سیگارم به پای      

      خودم

  توهم روزی

  خواهی سوخت 

     قول میدهم

               شک نکن...

افسوس...

آن زمان که باید دوست بداریم

کوتاهی میکنیم،

آن زمان که دوستمان دارند

لجبازی میکنیم،

و بعد برای آنچه از دست رفته " آه" میکشیم...

خدایا...

کودکان گل فروش را می بینی؟؟؟؟

مردان خانه به دوش را می بینی؟؟؟؟؟

دخترکان تن فروش را می بینی؟؟؟؟

مادران سیاه پوش و پسران کلیه فروش را می بینی؟؟؟؟

انسان های آدم فروش را هم که می بینی...

همه را می بینی؟؟؟؟

زمینت بوی بدی گرفته...

میدانی؟

یک وقتهایی باید

روی یک تکه کاغذ بنویسی

تعطیل است !

و بچسبانی پشت شیشه افکارت

...

...

باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بیخیال سوت بزنی

در دلت بخندی به تمام افکاری که

پشت شیشه ذهنت صف کشیده اند

آنوقت با خودت بگویی :

بگذار منتظر بمانند

"حسین پناهی"

شاید این حسرت بیهوده که در دل داری،

شعله ی گرمی امید تو را، خواهد کشت

زندگی، درک همین اکنون است

زندگی، شوق رسیدن به همان فردایی ست، که نخواهد آمد

تو، نه در دیروزی، ونه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز، دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی با، امید است...

تو مرا یاد کنی یا نکنی

     باورت گر بشود ، گر نشود

         حرفی نیست... اما ...!

                 نفسم میگیرد در هوایی

                       که نفس های تو نیست..!

بهترین چیز

رسیدن به نگاهی است

که از حادثه ی عشق تر است...

با تو هستم سهراب !

تو که گفتی "گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد؟"

راست میگویی تو؛

چه تفاوت دارد قفس تنگ دلم؛ خالی از کس باشد

یا به قول تو پر از ناکس و کرکس باشد؟!!!

من نه تنها "چشمم" ، " واژه " را هم شستم!!

فکر را...

خاطره را...

خواب یک پنجره را...

زیر باران بردم....

چترها را بستم....

من به این مردم شهر پیوستم...

من نوشتم همه ی حرف دلم

آرزو کردم و گفتم که هوا، عشق، زمین مال من است.

ولی افسوس نشد..!

زیر باران من نه عاشق دیدم

نه که حتی یک دوست!!!

زیر باران من فقط خیس شدم.......

امروز روز تولدمــــــــــــــــــــــه

هـــــــــــورااااااااااا

خودم برای خودم جشن تولد گرفتم.

همتونم دعوتید.....

اینم کــــــــــــیـــــــک تـــولـــــدم

صبر کنید ببینم...!!!

پس کادو هاتون کـــــــو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خخخخخ شوخی کردم

مرسی که تو جشنم شرکت کردید.

سلامتی خودم که هیچکس بهم تبریک نگفت...

در همین نزدیکی،

                     کوچه باغی زیباست

                                               که در آن خاطره هایم پیداست....

آسمانش آبی است،

                   جوی آبی جاری است

                                            و شقایق که در آن نزدیکی است....

غنچه ای می خندد،

                   شاخه ای می رقصد

                                           و زمان از گذر ثانیه جا می ماند....

لحظه هایی زیباست؛

                 خاطره یا رویاست؟

                                        هر چه هست در نظر من یکتاست.....

قاصدک غم داری...؟

غم آوارگی و در به دری؟

غم تنهایی و خونین جگری؟

قاصدک وای به من ...!

همه از خویش مرا میرانند...

همه دیوانه و دیوانه ترم میخوانند...

قاصدک غم دارم...

غم به اندازه سنگینی عالم دارم.......

سلامتی اونی که بی کسه، ولی نا کس نیست؛

سلامتی اون دختری که به عشقش میگه تو نفسمی،

ولی عشقش تو بغل یکی دیگه نفس نفس میزنه؛

سلامتی عشقم که هیچوقت دلش واسه صدای من تنگ نمیشه؛

سلامتی من که هر روز صداشو گوش میدادم از بس دلم تنگ میشد؛

سلامتی خودم..........

نپرس چرا چون اشکت درمیاد...

خدایا کفر نمیگویم ،

پریشانم ،

چه میخواهی تو از جانم !؟

مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی .

خداوندا !

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای تکه نانی

به زیر پای نامردان بیندازی

و شب آهسته و خسته

تهی دست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می گویی

نمی گویی ؟؟

خداوندا !

اگر در روز گرماخیز تابستان

تنت بر سایه ی دیوار بگشایی

لبت بر کاسه ی مسی قیراندود بگذاری

و قدری آن طرف تر

عمارت های مرمرین بینی

و اعصابت برای سکه ای اینسو و آنسو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر می گویی

نمی گویی؟؟

خداوندا !

اگر روزی بشر گردی

ز حال بندگانت با خبر گردی

پشیمان میشوی از قصه ی خلقت، از این بودن، از این بدعت .

خداوندا تو مسئولی

خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است ،

چه رنجی میکشد آنکس که انسان است ،

واز احساس سرشار است...